Etteb My Little World

Moj sceptycyzm do pisania bloga byl zawsze taki sam , niezmiennie taki sam ; jednak cos sie zmienilo , cos wplynelo na moja decyzje zmiany postanowienia - czy dobrze , czy nie  tego nie wiem jeszcze i zapewne dane mi wiedziec nie bedzie  : sa rzeczy o ktorych lepiej nie wiedziec i dobrze jest pozostawic swojemu biegowi.

Od lat zapisywalam w zeszycie wydarzenia mijajacego dnia - uzbieralo sie mi takich zeszytow ilosc spora : kazdy zeszyt zawieral po trzy lata mojego zycia.
 Kazdego wieczora zapisywalam wszystko co sie wydarzylo i nie powracalam juz wiecej do poprzednich notek - zostalo zapisane , konczyl sie dzien , minal dzien ... i tak wieczora, przez lata spedzone ma obczyznie.

Az pewnego dnia , slonecznego, cieplego, przepelniona wiosennym zapachem , naszla mnie chwila wspomnien i miedzy innymi sieglam do skrzyni (tak nazywam moje magiczne pudlo) z moimi zeszytami  - po raz pierwszy zaczelam czytac zapiski , poczawszy od dnia pierwszego ; byly lzy radosci , smutku i chwile melancholii i jakze bardzo bylam zdziwiona , iz AZ  tyle wydazylo sie w moim zyciu.
Byly momenty ktore czas usunal gleboko w serce i niepamiec ; ktore zostaly schowane ale nie na zawsze , byly tylko przykryte lekka mgla zapomnienie i czekaly  ... czekaly na czas uwolnienie.
Nie moglam juz pozniej zachowac  zapiskow z mojego zycia -  postanowilam zniszczyc kazdy zeszyt, jednak nim to nastapilo , minela dluuuga chwila  - bo jak mozna z lekkim sercem wyrwac swoja przeszlosc?

Nie ma juz zeszytow !
Nie ma zapiskow ! Nie ma juz przeszlosci !

Od teraz bedzie juz tylko - przyszlosc.
Zaczynam przygode z blogowaniem - zycze sobie p o w o d z e n i a  !